Abstract


Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğrenen B2 Düzeyindeki Öğrencilerin Alıcı Dil Becerisi Öz Yeterlik Algısı

Bu araştırmada, Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen B2 dil düzeyindeki öğrencilerin alıcı dil becerisi öz yeterlik algısını tespit etmek amaçlanmıştır. Çalışmanın evreni bir vakıf üniversitesinde Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen yabancı öğrenciler, örneklemi ise B2 dil düzeyindeki 60 öğrenci olarak belirlenmiştir. Araştırmanın yöntemi açımlayıcı karma desendir. Araştırmada elde edilen nicel veriler SPSS ile analiz edilmiş ve nitel veriler için odak görüşmeler ile gerçekleştirilmiştir. SPSS için bağımsız örneklemlerde t testi ve tek yönlü ANOVA testi kullanılmıştır. Araştırma Varışoğlu ve Sevim’in (2022) “Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenenler için alıcı dil becerisi öz yeterlik algısı” ölçeğindeki anlama-fark etme maddeleriyle sınırlandırılmıştır. Öğrencilerin büyük bir kısmı resmî veya özel görüşmelerde Türkçe kalıp ifadeleri anlayabildiklerini belirtmiştir. Bu bulgu, B2 seviyesindeki öğrencilerin resmî ve özel ortamlarda Türkçe kalıp ifadeleri kullanmada kendilerini oldukça yeterli hissettiklerini göstermektedir. Öğrencilerin bir kısmı kalıp ifadeleri çoğu zaman anlayabildiğini, az bir kısmı bazen anlayabildiğini, çok az bir kısmı ise nadiren anlayabildiğini ve çok az bir kısmı da hiçbir zaman anlayamadığını belirtmiştir. Öğrencilerin oldukça yeterli hissettikleri beceriler; kalıp ifadeleri anlama, günlük hayattaki temel kelimeleri anlama, ses tonundan hareketle soru ifadelerini anlama, metinde/konuşmadaki olumlu ve olumsuz cümleleri ayırt etme, görsellerde belirli bilgileri seçme, metin/konuşmadaki duygu ifadelerini anlama, metin/konuşmanın konusunu anlama, metin/konuşmanın ana fikrini anlama, beden dili ile verilen mesajı anlama olarak tespit edilmiştir. Öğrencilerin yeterince yeterli hissetmedikleri beceriler; sorun çözümüne yönelik metin ya da konuşmaları anlama, metin/konuşmadaki duygu ifadelerini anlama, görsellerde belirli bilgileri seçme, metin/konuşmanın konusunu anlama, metin/konuşmanın ana fikrini anlama, ses tonlamalarıyla verilen mesajı anlama olarak tespit edilmiştir. Sonuç olarak araştırmanın bulguları, katılımcıların Anlama-Fark Etme ortalama öz yeterlik algı puanlarının cinsiyet, yaş, gelinen coğrafya, ana dil ve dil ailesi gibi demografik değişkenlerden etkilenmediğini göstermektedir.

Keywords

Alıcı dil becerisi, B2 dil yeterliği, öz yeterlik algısı, Türkçe dil becerileri, yabancı dil olarak Türkçe öğretimi.
Kaynakça

Avrupa Konseyi (2020). Diller için Avrupa ortak başvuru metni: öğrenme, öğretme ve değerlendirme (tamamlayıcı cilt). (Çev: MEB). Council of Europe Publishing. 

Bandura, A. (1982). Self-efficacy mechanism in human agency. American Psychologist, 37(2), 122–147. 

Bayhan, P., Artan, İ. (2005). Çocuk gelişimi ve eğitimi. Morpa Kültür Yayıncılık 

Buyl, A. (2010). The development of receptive grammar knowledge in English as a second language: a cross-sectional study. Unpressed Master Degree, Vrije Universiteit Brussel Faculteit der Letteren en Wijsbegeerte Studiegebied Taal- en Letterkunde, Belgium. 

Creswell, J. W. & Plano Clark, V. L. (2014). Karma yöntem araştırmaları. (Çev. ed. Y. Dede ve S. B. Demir). Anı Yayıncılık. 

Creswell, J. W. (2017). Karma yöntem araştırmalarına giriş (M. Sözbilir, çev. ed.). Pegem Akademi. 

Cornish, K. M. ve Munir, F. (1998). Receptive and expressive language skills in children with cri-du-chat syndrome, Journal of Communication Disorders, 31(1). 73-81 https://doi.org/10.1016/S0021-9924(97)00052-X

Deniz, M. E. (2017). Erken çocukluk döneminde gelişim. Pegem Yayıncılık. 

Ekinci, H. (2013). Öğretmen adaylarının özyeterlik algıları: Müzik, resim ve beden eğitimi. Turkish Studies, 8(3), 189-196.

Ergül, E. (2012). İkinci dil edinme ve kullanma. Yargı Yayıncılık. 

Gardner, R. C. (2001). Integrative Motivation and Second Language Acquisition. In Z. Dornyei, & R. Schmidt (Eds.), Motivation and Second Language Acquisition, Honolulu: Publishing Company, Ltd. 

Gass, S., & Selinker, L. (2008). Second language acquisition: an introductory course (3rd ed.). New York: Routledge. 

Gecas, V. (2004). Self-agency and the life course. In J. T. Mortimer & M. J. Shanahan (Eds.), Handbook of the life course (pp. 369-390). New York: Springer Science + Business Media, LLC. 

Grow, L., & LeBlanc, L. (2013). Teaching receptive language skills: Recommendations for instructors. Behavior analysis in practice, 6, 56-75. 

Harrison,A. W., Rainer, R. K., Hochwarter W. A. and Thompson K. R. (1997). Testing the self-efficacyperformance linkage of social-cognitive theory. The Journal of Social Psychology, 137(1), 79-87.

Horwitz, E. K. (1990). Attending to the affective domain in the foreign language classroom. In S. S. Magnan (Ed.), Shifting the instructional tbcus to the learner (pp. 15-33). Middlebury, VT: Northeast Conference of Foreign Language Teachers. 

Karacan, E. (2000). Bebeklerde ve çocuklarda dil gelişimi. Klinik Psikiyatri, 3, 263-268. 

Korkut, K. ve Babaoğlan, E. (2012). Sınıf öğretmenlerinin öz yeterlik inançları. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 8(16), 269-282.

Laake, L. M. and David J. Bridgett (2014). Happy babies, chatty toddlers: Infant positive affect facilitates early expressive, but not receptive language, Infant Behavior and Development, 37(1). 29-32. https://doi.org/10.1016/j.infbeh.2013.12.006

Redmond, B. F. (2015). Self-Efficacy and Social Cognitive Theory. https://wikispaces.psu.edu 

Sezer, B.N. (2019). Gecikmiş dil ve konuşması bulunan çocukların alıcı ve ifade edici sözcük dağarcığının Türkçe ifade ve alıcı edici dil (tifaldi) testi ile belirlenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. 

Strand, P.S., Pula, K, Parks, C.D. and Cerna, S. (2011). Shyness–anxiousness and receptive language skills development in Spanish- and English-speaking preschoolers, Journal of Applied Developmental Psychology, 32(6) 363-368. https://doi.org/10.1016/j.appdev.2011.06.002.

Şengül, K. (2018). Türkçeyi yabancı dil olarak öğretenlerin öz yeterlik algılarının incelenmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 6(3), 538-552.

Tschannen Moran M. and Woolfolk Hoy, A. (2001). Teacher efficacy: Capturing an elusive construct. Teaching and Teacher Education, 17, 783-805.

Üstüner, M., Demirtaş, H., Cömert M. ve Özer, N. (2009). Ortaöğretim öğretmenlerinin öz-yeterlik algıları. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(17), 1-16.

Varışoğlu, B. & Sevim, O. (2022). Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenenler için alıcı dil becerisi öz yeterlilik algısı ölçeğinin geliştirilmesi. RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, (28), 72- 92. DOI: 10.29000/rumelide.1132515. 

Yazıcı, Z. Ve Temel, F.Z. (2011). İkidilli ve tek dilli çocuklarda dil gelişimi okuma olgunluğu ilişkisi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(22), 145-158.