Bu çalışmada, yurtdışındaki Türk çocuklarına Türkçe'nin öğretiminde, öğretmenlerin karşılaştıkları sorunların belirlenmesi amaçlanmıştır. Veriler 2020-2021 eğitim öğretim yılında Kırgızistan'da faaliyet gösteren Türk devlet okullarında görev yapmakta olan Türkçe öğretmenliği ve sınıf öğretmenliği branşlarından oluşan 15 öğretmenden toplanmıştır. Öğretmenler, “Katılımcı” diye adlandırılmış olup, “K1”, “K2” vs. şeklinde kodlanmışlardır. Çalışma nitel yaklaşıma dayalı olarak görüşme yöntemine göre tasarlanmıştır. Çalışmada katılımcı grup amaçlı örnekleme yöntemine göre seçilmiştir. Veri toplamada yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmış olup, verilerin analizinde içerik analizi tekniğinden yararlanılmıştır. Toplanan verilerden 95 cevap elde edilmiş olup, bu cevapların frekansları ve yüzdelikleri kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre, yurt dışındaki Türk çocuklarına Türkçe'nin öğretiminde öğretmenlerin karşılaştıkları sorunlardan elde edilen en yüksek frekanslı bulgular: Öğrencilerin kendi aralarında Türkçe ‘den farklı dillerde konuşmaları, sınıfta farklı milletlerden öğrencilerin olması sebebiyle sınıf içi etkileşimi azalttığı için Türkçe anlama becerisini olumsuz etkilenmesi, aile bireylerinin evde Türkçe konuşmamaları ve Türkçe televizyon kanallarını izlememeleri, çocuğun yaşadığı ülkede kullanılan alfabenin Latin alfabesinden farklı olması ile Türkçe kaynaklara, ders araç ve gereçlerine ulaşım imkânlarının yetersiz olduğu bulgularına ulaşılmıştır. Elde edilen bulgulara göre önerilerde bulunulmuştur.
Türkçe öğretimi, okul, öğretmen, öğrenci, dil