Abstract


Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğrenenlerin Yazılı Anlatım Hataları: Sudan Örneği

Herhangi bir yabancı dilde duygu ve düşünceleri yazılı olarak aktarabilmek oldukça uzun bir süreç gerektirir. Bir yabancı dili öğrenmek ve bu yabancı dilde kendini yazarak ifade edebilmek ancak bazı becerilerin kazanılması ile gerçekleşebilir. Yazma becerisini kazanmak ve geliştirmek ise öğrenilen bilgilerin özümsenmesi ve deneyim kazanılması sonucunda olabilmektedir. Kişilerin ana dilini kullanırken dahi çeşitli hatalar yaptıkları düşünüldüğünde öğrenilen yabancı bir dilde yazma becerisinin geliştirilmesi esnasında da çeşitli hataların yapılması da oldukça normal bir durumdur. Bu çalışma, Sudan?da Türkçe öğrenenlerin yazılı anlatımlarında yaptıkları hataların tespit edilmesi amacıyla hazırlanmıştır. Çalışmada, Sudan?da A2 seviyesinde Türkçe öğrenen yabancı öğrencilerin yazılı anlatımlarındaki hatalarının ve bu hataların yapılma nedenlerinin belirlenmesi hedeflenmiştir. Bu amaçla, Sudan?da Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen 10 öğrenciye serbest ve güdümlü yazma konuları verilmiş ve bu konularda ikişer adet kompozisyon yazmaları istenmiştir. Bu kompozisyonlar iki haftalık süre içerisinde öğrencilerden toplanmıştır. Çalışmada, öğrencilerin yazılı anlatımlarının incelenmesi sonucunda elde edilen verilere dayanarak öğrenme yanlışlarının ve eksikliklerinin tespit edilmesinde ve değerlendirilmesinde kullanılan yanlış çözümleme yaklaşımı kullanılmıştır. Verilerin analizinde nitel araştırma yöntemlerinden içerik analizi kullanılmıştır. Elde edilen veriler; ses bilgisi hataları, biçim bilgisi hataları, söz dizimi hataları, sözlüksel-anlamsal hatalar, yazım-noktalama hataları şeklinde sınıflandırılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre öğrencilerin en çok yanlış yaptıkları noktaların ses bilgisi ve biçim bilgisi açısından olduğu görülmüştür.

Keywords

Sudan, yabancı dil olarak Türkçe, yanlış çözümleme, yazılı anlatım, yazma becerisi.
Kaynakça

Adalar Şubaşı, D. (2010). TÖMER'de yabancı dil olarak Türkçe öğrenen Arap öğrencilerin kompozisyonlarında hata analizi. Dil Dergisi, (148), 7-16.
Adıgüzel, M. S. (2001). Yabancılara Türkçe öğretimi ve gramer-tercüme metodu. Bilig, (16), 25-43.
Altaş Özkan, A. (1992). Yabancıların Türkçeyi öğrenmeleri esnasında yaptıkları isim hal ekleri yanlışları ve bu konunun değerlendirilmesi [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Gazi Üniversitesi.
Barcin, S. (2019). Türkçe Öğrenimi Gören Kırgız Öğrencilerin Yazılı Anlatımlarındaki Ek Yanlışları. International Journal of Scientific and Technological Research, 5(12), 51-56.
Biçer, N. (2012). Hunlardan günümüze yabancılara Türkçe öğretimi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 1(4), 107-133. https://doi.org/10.7884/teke.100
Boylu, E., & Çangal, Ö. (2015). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen Bosna Hersekli öğrencilerin konuşma kaygılarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 4(1), 349-368. https://doi.org/10.7884/teke.422
Boylu, E., Güney, E. Z., & Özyalçın, K. E. (2017). Yanlış çözümleme yaklaşımına göre Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen B1 seviyesi öğrencilerinin yazılı anlatımlarının değerlendirilmesi. International Journal of Languages’ Education and Teaching, 5(3), 184-202. http://dx.doi.org/10.18298/ijlet.1812
Büyükikiz, K. K., & Hasırcı, S. (2013). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarının yanlış çözümleme yaklaşımına göre değerlendirilmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 1(4), 51-62. https://doi.org/10.16916/aded.15994
Ceran, D., Yıldız, D., & Çakın, E. (2015). Yabancı dil olarak Türkçenin öğreniminde yazılı ve sözlü anlatımlarda yapılan yanlışlar: Japon örneği. International Journal of Languages’ Education and Teaching, UDES (2015), 476-494.
Corder, SP. (1967). Öğrenci hatalarının önemi. IRAL: Dil Öğretiminde Uygulamalı Dilbilimin Uluslararası İncelemesi, 5(4), 161–170. https://doi.org/10.1515/iral.1967.5.1-4.161
Çangal, Ö., & Başar, U. (2018). Yabancılara Türkçe öğretiminde ad durum eklerinin yan işlevlerinin öğretilmesi. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum, 7(19), 155-189.
Çerçi, A., Derman, S., & Bardakçı, M. (2016). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarına yönelik yanlış çözümlemesi. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 15(2), 695-715. https://doi.org/10.21547/jss.256710
Demirel, Ö. (2003). Türkçe öğretimi. Pegem.
Devecioğlu, K. (2017). Türkiye-Afrika ilişkilerinin politik ekonomisi: Sudan örneği [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi.
Ersoy, S. (1997). Türkçe öğrenen yabancıların yazılı anlatım yanlışlarının dil bilgisi açısından değerlendirilmesi [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Ankara Üniversitesi.
Genç, H. N. (2017). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde yazma eğitimi bağlamında yazım ve noktalama. Ankara Üniversitesi TÖMER Dil Dergisi, 168(2), 31-42. https://doi.org/10.1501/Dilder_0000000242
Göçer, A. (2010). Türkçe öğretiminde yazma eğitimi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(12), 178-195.
Göçer, A., & Moğul, S. (2011). Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi ile ilgili çalışmalara genel bir bakış. Turkish Studies. 6(3), 797-810.
Gürler, M. (2019). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen Suriyeli öğrencilerin yazılı anlatımlarında hata çözümlemesi [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Hacettepe Üniversitesi.
İnan, K. (2014). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen İranlıların yazılı anlatımlarının hata analizi bağlamında değerlendirilmesi. Turkish Studies, 9(9), 619-649.
Kahraman, F. (2019). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen ve ana dili Arapça olan öğrenicilerin yazma becerisinde yaptıkları yanlışların çözümlenmesi [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. İstanbul Üniversitesi.
Kirik, E. (2018, 9-12 Eylül). Yabancılara Türkçe öğretimi kapsamında Yunus Emre Enstitüsünün Sudan’da gerçekleştirdiği faaliyetler üzerine. 3. Uluslararası Bilimsel Araştırmalar Kongresi (UBAK 2018), Nevşehir, Türkiye.
Murcia, M. C. (1991), Teaching English as a second or foreign language. Heinle&Heinle.
Özdemir, C. (2018). Günümüzde yabancı dil olarak Türkçe öğretiminin durumu. Alatoo Academıc Studıes, (1), 11-19.
Özdemir, V., & Yazıcı, H. M. (2017). Araplara Türkçe öğretiminde alfabe sorunu: İskenderiye örneği. Uluslararası Türkoloji Araştırmaları ve İncelemeleri Dergisi, 2(1), 56-70.
Polat, H. (1998). Arapların Türkçe öğrenirken karşılaştıkları sorunlar [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Ankara Üniversitesi.
Richards, J. C. (1974). A noncontrastive aproach to error analysis hypothesis. Longman.
Sever, S. (2004). Türkçe öğretimi ve tam öğrenme. (4. bs.). Anı.
Tiryaki, E. N. (2013). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde yazma eğitimi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 1(1), 38-44. http://dx.doi.org/10.16916/aded.16018
Tuzlukaya, S. (2019). Filistinli öğrencilerin Türkçe öğrenirken temel düzeyde (A1-A2) karşılaştıkları ortak güçlükler. Aydın Türkçe Öğretim ve Uygulama Merkezi, (4), 31-55.
Yılmaz, F., & Bircan, D. (2015). Türkçe Öğretim Merkezi?nde okuyan yabancı öğrencilerin yazılı kompozisyonlarının “Yanlış Çözümleme Yöntemi”ne göre değerlendirilmesi. International Journal of Language Academy, 3(1), 113-126.
Yılmaz, T. O. (2018). Türklerin Sudan?daki hâkimiyet ve idaresi. Türk Dünyası Araştırmaları, 118(233), 147-180.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin.
Zengin, İ. (2013). Geçmişten günümüze Türkiye-Sudan ilişkileri [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Kırıkkale Üniversitesi.